Diagnoza szkolna – Nowe Horyzonty – Wrocław
Uczniowie klas 4-6 https://www.webankieta.pl/ankieta/670060/horyniec-zdroj-2021-ankieta-dla-uczniow-klas-4-6-diagnoza-podstawowa.html
Uczniowie klas 7-8 https://www.webankieta.pl/ankieta/670062/horyniec-zdroj-2021-ankieta-dla-uczniow-klas-7-8-diagnoza-podstawowa.html
Linki do ankiet z profilaktyki
Link do ankiety klasa 4
Link do ankiety klasa 6
Link do ankiety klasa 8
Co dalej po projekcie?
Projekt “#nieIDEALNI” pomógł nam odnaleźć swoje zainteresowania. Dzięki niemu odkryliśmy to, co w nas najlepsze i w pewnym sensie przybliżyło to nas do podjęcia właściwej decyzji o tym, co chcemy robić w przyszłości. Ten projekt uświadomił nam również, że czymkolwiek będziemy zajmować się w przyszłości, nie musimy być idealni, ważne, żeby sprawiało nam to satysfakcję.
Julia Presz, kl. Va
Warsztaty “Warto lubić samego siebie” – scenariusz
1 marca 2019r. nie był zwyczajnym dniem szkolnym dla naszej młodzieży. Tego dnia skupialiśmy się na osobistym rozwoju, swoich możliwościach, zdolnościach, zainteresowaniach. Zanim spotkaliśmy się ciekawymi ludźmi, którzy dzielili się z nami swoimi pasjami – w klasach V, VI i VII nasi pedagodzy i psycholog przeprowadzili warsztaty, którego scenariuszem chcemy się podzielić. Można go wykorzystać na zajęciach z wychowawcą, modyfikować odpowiednio do wieku i potrzeb uczniów. Zachęcamy 🙂
SCENARIUSZ WARSZTATÓW: BUDOWANIE PEWNOŚCI SIEBIE
CZĘŚĆ I – 20 MIN.
- Wprowadzenie nauczyciela
Obrazy i komunikaty publikowane w mediach profesjonalnych często lansują fałszywy obraz rzeczywistości. Promują idealny wygląd, przez co młody człowiek odczuwa presję dążenia do niego, dorównywania mu i często (częściej, niż zdaje sobie z tego sprawę) porównuje się do innych. Nie kwestionuje standardów lansowanych przez media, podawanych jako konieczne, oczywiste.
Pytanie 1: Na czym polega manipulacja? (celowe wprowadzanie w błąd; przykładowe odpowiedzi: na nakłanianiu do czegoś zgodnego z pragnieniami nakłaniającego; poprawianiu lub zmienianiu jakiegoś elementu, np. wizerunku w mediach)
Pytanie 2: Jak obrazy publikowane w mediach mogą być manipulowane lub zmienianie? (np. retusz, makijaż, oświetlenie, wybór najlepszego z setki zrobionych zdjęć)
- Prezentacja filmu Dove. Evolution https://www.youtube.com/watch?v=iYhCn0jf46U (1,16 sek)
Omówienie pierwszych wrażeń. Następnie czytamy pytania:
- co wydało się Wam zaskakujące, nieprawdziwe lub negatywne w filmie?
- jakie decyzje dotyczące zdjęć zostały podjęte PRZED sesją zdjęciową?
- jakie decyzje dotyczące zdjęć zostały podjęte PO sesji zdjęciowej?
- co zmieniono w wyglądzie modelki? Jakie uczucia wywołują w nas takie nierealistyczne zmiany?
- czemu zmanipulowane zdjęcia są niesprawiedliwe i wprowadzają w błąd?
- dlaczego to niesprawiedliwe porównywać siebie lub innych ze zmanipulowanymi obrzami ludzi, których widzimy w profesjonalnych mediach?
i ponownie wyświetlamy film zatrzymując go od czasu do czasu z wtrąceniami prosząc, aby zwrócić uwagę na dane potrzebne do udzielenia odpowiedzi Odpowiadamy na nie odnosząc się do obejrzanego filmu.
CZĘŚĆ II – 25 MIN.
- Wprowadzenie nauczyciela
Wytłumacz klasie, że w tej części zajęć dowiedzą się, że ludzie nie tylko porównują się z obrazami z mediów profesjonalnych, ale także dokonują porównań dotyczących wyglądu w swoim codziennym życiu. Ludzie mogą czuć się z tego powodu źle; to nie ma sensu, bo nikt nie jest szczęśliwy – każdy chciałby mieć to, czego mu brakuje.
- Praca z przykładowymi zdjęciami z gazet (piękne zdjęcia na okładkach gazet, zdjecia gwiazd muzyki i tańca etc). Jak reagujesz na to, co widzisz w mediach?
Praca w parach (2-3 min) – OSOBA A mówi o tym, co czuje, OSOBA B mówi o tym, dlaczego nikt nie może wyglądać tak, jak przedstawiają to media, po tym: podzielcie się swoimi wypowiedziami na forum klasy.
Pojawiają się wypowiedzi typu:
osoba A: wyglądają świetnie…, też bym tak chciała umieć…, zazdroszczę im, ponieważ…, ale jej fajnie, ma wszystko, o czym marzę…;
osoba B: nie da się tak wyglądać, bo…, nie powinniśmy się do nich porównywać, ponieważ…
następnie:
- Prezentacja filmu Dove: zmienić jedną rzecz https://www.youtube.com/watch?v=_dVzwRYAwes (47’)
- Dyskusja:
Pytanie 1: Czego możemy dowiedzieć się na podstawie filmu, o tym, jak porównujemy się z innymi?
Pytanie 2: Jak wpływa na nas takie porównywanie się?
- Wytłumacz klasie, że teraz porozmawiacie o tym, jak media społecznościowe mogą stać się źródłem presji, która każe nam porównywać nasz wygląd do otaczających nas ludzi.
- Poproś wszystkich, żeby zamknęli oczy i zastanowili się nad następującym pytaniem:
– w jaki sposób Ty, Twoi przyjaciele lub ogólnie młodzi ludzie mogą manipulować lub zmieniać zdjęcia, które zamieszczają na portalach społecznościowych? Poproś uczniów, żeby zgłaszali się lub od razu wymieniali na głos swoje pomysły
(przykładowe odpowiedzi: odpowiedni kadr lub poza, jaką przybiera się do selfie, używanie filtrów, wybieranie i publikowanie najlepszych ujęć, wybieranie zdjęć, które skupiają się tylko na wyglądzie)
- Poproś uczniów, by otworzyli oczy i zastanowili się, czy są jeszcze jakieś punkty, które pominęli,
– czy uważasz, że zdjęcia publikowane przez Ciebie i Twoich kolegów w mediach społecznościowych ukazują „prawdziwe” życie?
(przykładowe odpowiedzi: te zdjęcia nie zawsze są realistyczne – mogą też być zretuszowane. Mogą także nie ukazywać prawdziwego życia, ponieważ zostały specjalnie wybrane i widzimy na nich zaledwie pojedynczą scenę z życia danej osoby).
- Dyskusja: Jak radzisz sobie z presją związaną z wyglądem?
Przykładowe pomysły:
– spróbuj publikować zdjęcia ukazujące różne aspekty Twojego życia, niektóre z nich mogą podkreślać Twój wygląd, inne pokazywać, jak dobrze się bawisz lub odwiedzasz fajne miejsca, możesz też zamieszczać artystyczne ujęcia, np. zdjęcie Twojego cienia
– zamiast pozować, rób spontaniczne fotki
– komentując zdjęcia kolegów, skup się na walorach samej fotografii, a nie na ich wyglądzie. Na każdy negatywny lub prześmiewczy komentarz odpowiadaj uprzejmie i konstruktywnie
Uczniowie mogą stwierdzić, że w ten sposób ludzie będą czuć się lepiej, bo nie będą tak skupieni na swoim wyglądzie. Nie będą przejmować się krytyką, jeżeli będą mieli wsparcie od komentujących ich zdjęcia przyjaciół, którzy rozumieją, że nie każda fotka musi być idealna. Ludzie przestaną porównywać się do innych na podstawie wyglądu. Będą podchodzić z dystansem, do tego jak wyglądają, bo nie będzie już nierealistycznych standardów piękna.
Jeśli wystarczy czasu …..
- Zakończenie
To, co dziś uchodzi za idealne, za kilka lat nie będzie modne. Prezentacja filmu z komentarzem nauczyciela: Jak idealny wygląd zmieniał się z biegiem czasu?
https://www.youtube.com/watch?v=tTOsfiPbYcc&list=PLrnsYKdNtONfv4dY_pURsRwzzA1heyKCI&index=4&t=0s
I na pewno
ZAAKCENTOWAĆ: nie jesteśmy w stanie sprostać ideałom, bo nie są prawdziwe, są „zrobione”, wyretuszowane. To, że jesteśmy różnorodni, jest ciekawe. Możemy zmienić coś małego dla lepszego samopoczucia, np. fryzurę, sposób ubierania się, figurę (chcesz być wysportowany – ćwicz), ale nie podporządkowując temu życia. Mój wygląd nie może decydować o moim samopoczuciu i mojej wartości!!!
Opracowanie w oparciu o materiały projektu “Dove self-esteem”:
Dorota Ludwiczuk – psycholog
Marta Lewko – pedagog
REWOLUCJA W UCZENIU?
Kto wie, czy pozostanie jedynie tytułem książki G. Dyden’a i J. Vos – lektury VII Powiatowego Turnieju Wiedzy Psychologicznej. Młodzi ludzie, którzy zdecydowali się zgłębić jej treść, mają już swoje zdanie na ten temat. Wydana pierwszy raz w latach dziewięćdziesiątych do dziś ma wiele aktualnych wskazówek. Aż dziw bierze, że nie stanowi lektury obowiązkowej dla każdego rodzica, każdego, kto pracuje z dziećmi, każdego, kto się uczy.
Niezwykle ciekawie wypowiadają się w tej kwestii uczestnicy turnieju. Zacznijmy od tegorocznych zwycięzców: „Książka uświadomiła mi, jak bardzo ważna jest edukacja od najmłodszych lat. W przyszłości, gdy będę miała dziecko, z pewnością wykorzystam metody opisane w książce, zapiszę się na kursy dla rodziców i będę dbać o dietę swoją i malucha. Postaram się, aby nauka była dla niego ciekawą zabawą (…) Dzięki tej książce postanowiłam nigdy nie kończyć mojej edukacji – nawet po studiach mam zamiar nadal się rozwijać” – pisze Wiktoria. „(…) Jej przeczytanie skłoniło mnie do zmienienia mojego własnego podejścia do nauki, korzystam z muzyki oraz technik mapy myśli, staram się zmniejszyć swój współczynnik mglistości i sądzę, że jeżeli zostanę ojcem to dołożę więcej starań do rozwoju mojego potomka. Podsumowując, pomimo, że lektura dobija bezwzględnym rozliczeniem systemu, którego ofiarą jestem, to poza (moim zdaniem lekko utopijnymi) wizjami poprawienia jakości edukacji – daje narzędzia do pracy nad sobą (…)” – mówi Kamil. Te refleksje brzmiały również w wypowiedziach ich kolegów, koleżanek.
Wiele osób akcentowało rolę troski o rozwój dziecka: „Najbardziej poruszyło i zaciekawiło mnie to, jak dieta matki ma wpływ na niemowlę oraz to, że dzieci są w stanie czytać i pisać już w wieku 5 lat”. „(…) bardzo ważny jest okres przed przyjściem na świat oraz w pierwszych latach życia (…) wiele zależy od matki dziecka (…)”.Co jeszcze? „Najbardziej poruszyło mnie to, że dzieci idą za późno do szkoły. Swoje dzieci zacznę uczyć jak najszybciej, a na razie testuję metody na mojej 16-miesięcznej siostrze. Umie już liczyć do pięciu”. I smutna refleksja: „Kiedy kobieta w ciąży zapali papierosa, jej dziecko przestaje oddychać na 5 minut”. Świadomość wagi roli rodzica to bezcenna wygrana tegorocznej edycji turnieju!
Nasz mózg jest niezwykły, cudowny – jak wskazuje młodzież. Wśród wielu informacji zwrotnych od uczniów zwraca uwagę wypowiedź: „(…) Teraz wiem, co zrobić, by się dobrze uczyć, że dużą rolę pełni nasze myślenie. Dlatego skupiam się na tym, by myśleć pozytywnie. Powtarzam sobie: wiem, umiem, jesteś silna, dasz radę, nie poddawaj się, pokaż, co potrafisz! To naprawdę pomaga (…) Chcę też dzielić się zdobytą wiedzą z kolegami, koleżankami z klasy, a przede wszystkim z nauczycielami, by oni też mogli się rozwijać, wprowadzać nowe metody i się tym cieszyć”. Ważne jest również: „Książka zainspirowała mnie do głębszego poznania swojego rodzaju inteligencji (…)” – niejeden z nas odkrył nowego siebie. Pomysłów jest dużo, także na to jak wyglądać mogłaby edukacja: „W książce spodobał mi się opis pewnej szkoły, takiej, która tworzyła społeczeństwo miniaturowe, miała własną walutę, sklepy, banki itd. Myślę, że taka szkoła lepiej przygotowuje do dorosłego życia i pokaże, jak dostosować zdobyte umiejętności w praktyce”. „Spróbuję wcielić w życie słuchanie muzyki barokowej podczas procesu uczenia się”, „(…) jest tyle pomysłów, które nadal czekają na wprowadzenie ich w życie szkolne”, „(…) nauczyciele zmieniając styl prowadzenia lekcji pomogliby wielu uczniom w przyswojeniu wiedzy.
Jedna wypowiedź szczególne nas (pedagogów, psychologów) poruszyła, jest osobistą nagrodą, najpiękniejszą, bo nadaje sens temu, co robimy: „Ostatnie trzy lata spędziłem w szkole zawodowej na kierunku rolniczym, choć zawód rolnik nie interesuje mnie. Na naukę nigdy nie jest za późno. Dzięki tej książce uwierzyłem w możliwość nadrobienia zaległości i zacznę się uczyć, by przez całe życie nie być nieszczęśliwym”. Autorowi – z serca gratulujemy!
Umysł nie jest naczyniem, które należy napełnić, lecz ogniem, który trzeba rozpalić – powiedział dwa tysiące lat temu grecki pisarz i filozof Plutarch. Czy nie aktualne do dziś?
Dorota Ludwiczuk
Byliśmy na Turnieju Wiedzy Psychologicznej
Po raz siódmy podczas turnieju młodzież szkolna zmierzyła się z wiedzą psychologiczną. Stanowiliśmy najliczniejszą grupę spośród młodzieży wszystkich szkół powiatu lubaczowskiego. Test podobno był łatwy … Wkrótce wyniki, które zweryfikują odczucia naszych uczniów II i III klas gimnazjalnych. Gratulujemy odwagi, dziękujemy za zainteresowanie wartościową książką Rewolucja w uczeniu się G. Dryden’a i J. Vos. Wcielajcie w życie jej wskazania i rozwijajcie się nieustannie.
Dorota Ludwiczuk, Marta Lewko
Nie pal człowieku XXI wieku!
To temat antyreklamy autorstwa Zosi Garbacz, która jak jej koledzy i koleżanki z klasy IVa i IVb tworzyła, projektowała i uczyła się asertywnego zachowania wobec ludzi, którzy palą. Program antytytoniowej edukacji zdrowotnej “Bieg po zdrowie” zakończyliśmy kreatywnie zastanawiając się, jak to zrobić, żeby nie palić, i żeby inni nie palili.
Nie za wcześnie? Zważywszy na to, że statystyki podają, iż 44% młodzieży szkolnej w wieku 11-15 lat podejmuje próby palenia – wydaje się, że na pewno nie.
Warto zachęcać do zdrowego stylu życia, wolnego od dymu tytoniowego.
Sprzyja temu wzmacnianie wiary we własne siły, poczucie wartości, nauka świadomego dokonywania wyborów oraz wyrażanie własnych oczekiwań czy zdania na dany temat. A zaangażowanie rodziców, dobry kontakt z dzieckiem jest najlepszą formą profilaktyki.
Życzę zdrowia każdego kolejnego dnia 🙂
Tydzień Profilaktyki – za nami i stale z nami
Od 23 do 27 kwietnia 2018r. działo się, oj, działo w naszej szkole! 
Profilaktyką nasycone były zajęcia plastyczne, kiedy młodzież wyrażała swe myśli poprzez plakat czy wychowawcze, gdzie mieliśmy czas na dyskusję. W klasach młodszych realizowaliśmy programy profilaktyczne: w klasach I, bardzo na czasie, program “Nie pal przy mnie, proszę“, a w klasach II “Zawsze razem“. Uczniowie klas IV finalizowali realizację programu “Bieg po zdrowie“, a klasy VI, VII, II i III gimnazjalne uczestniczyły w zajęciach „Jak reagować na cyberprzemoc? realizowanych przez terapeutę PPP Lubaczów – Łukasza Antosza. I to jeszcze nie koniec… Klasy II gimnazjalne miały możliwość uczestniczyć w spotkaniu tematycznym „Dopalacze, środki psychotropowe zagrożeniem rozwoju młodego człowieka”z funkcjonariuszem KPP Lubaczów – sier. sztab. Mateuszem Maziem.
Z uczennicami z klasy IIb gimnazjalnej (Karolina Basznianin, Gabriela Kiełbasa, Gabriela Dec i Magdalena Marzęciak) dla młodszych kolegów i koleżanek z klas IV i V zorganizowaliśmy warsztaty psychoedukacyjne „Decyzja należy do Ciebie“. Dziewczęta pod opieką pani Marty Lewko zachęcały uczniów do zastanowienia się i dyskusji na temat palenia papierosów. To była fantastyczna lekcja! Co zrobiły? Przygotowały krótkie scenki sytuacyjne, w których wcieliły się w role uczennic namawiających i namawianych do zapalenia papierosa. Zagrały też sceny „Po latach,” w których pokazały, jakie negatywne skutki niesie nałogowe palenie papierosów. Po każdej scence uczniowie wypowiadali się na temat obejrzanych sytuacji, dzielili swoimi spostrzeżeniami, uwagami, zajmując miejsce po stronie „Tak” lub „Nie”. W podjęciu właściwej decyzji pomagała uczniom pani psycholog Dorota Ludwiczuk, która odpowiadała na pytania uczniów i rozwiewała ich wątpliwości. Na zakończenie programu gimnazjalistki przedstawiły humorystyczny wiersz „Pokuszenie”, po wysłuchaniu którego wszyscy uczniowie jednomyślnie zajęli miejsce pod hasłem „Papierosom mówię NIE”. Gratulujemy wyboru 🙂
To ciągle nie wszystko…W środę gościliśmy Teatr dla Dzieci i Młodzieży MORALITET z Krakowa, który przygotował dwa spektakle edukacyjno- profilaktyczne: dla klas I –III – „Wielkie hece w bibliotece”- bajeczkę o tolerancji i akceptacji odmienności jednocześnie promującą dbałość o książki, a dla klas IV – VII oraz II i III gimnazjalnej – spektakl „W sieci” ukazujący problem przemocy i agresji w występujący Internecie, podkreślający rolę rodziny, przyjaciół oraz relacji młodych ludzi z najbliższymi.
Plakaty możemy jeszcze podziwiać w holu szkoły, wiadomości i refleksje niech trwają w nas dłuuuuuugo. Do profilaktyki będziemy nieustannie wracać w spotkaniach z dziećmi, młodzieżą i rodzicami. Dziękujemy w tym miejscu ogromnie Gminnej Komisji Profilaktyki i Rozwiązywania Problemów Alkoholowych w Horyńcu-Zdroju na czele z panią Joanną Styczeń, która wspiera nasze działania i zawsze jest nam życzliwa oraz oczywiście dyrekcji, wszystkim wychowawcom, nauczycielom i uczniom-edukatorom, przedstawicielom współpracujących z nami instytucji: Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej i Komendzie Powiatowej Policji Lubaczów za zaangażowanie i wspólną troskę o rozwój naszych uczniów.
Marta Lewko, Wiesława Pachla, Dorota Ludwiczuk
Nauka przez zabawę jest najlepsza!
Zabawa pozwala nam się lepiej poznać, rozumieć, współpracować – wiedzą już o tym uczniowie Ia. Najłatwiej zapamiętujemy, kiedy nie tylko widzimy i słyszymy, ale i doświadczamy, przeżywamy, dyskutujemy. Bo czyż nie uczymy się jazdy rowerem – jeżdżąc, czy tańczyć – tańcząc? 
Patrząc, a nawet podziwiając możemy rozumieć, jakie to trudne, ale nasze umiejętności nie wzrosną. Dlatego najlepiej poznawać się – rozmawiając o sobie, pokazując siebie, doświadczając się wzajemnie w różnych okolicznościach. Konfrontowaliśmy wyobrażenia siebie jako auto, kolor, kwiat, zwierzątko. Przekonaliśmy się, jak łatwo o nieporozumienia między nami, kiedy opatrznie zrozumiemy słowo czy gest i jak ważne jest skupienie podczas słuchania – można “przegapić” . 
W szkole dzieje się wiele, przyjaźnie, które zawieramy trwają często całe życie. Warto się o nie zatroszczyć. Przecież spędzamy ze sobą dużo czasu, codziennie 🙂
Galeria
DLACZEGO NIE PALĘ?
Dokładnie tak! Uczniowie klas IV już wiedzą, że palenie jest niemodne, że 76% dorosłych w Polsce, czyli ponad 24 miliony Polaków nie pali! Wiedzą dużo, dużo więcej, warto z nimi porozmawiać, zachęcam. Wszystko to dzieje się podczas realizacji programu antynikotynowej edukacji zdrowotnej „Bieg po zdrowie”. Jednym z zadań dla uczniów było przeprowadzenie wywiadu. Chciałabym podzielić się zdobytymi przez nich informacjami. Jakiego rodzaju odpowiedzi uzyskiwali nasi dziennikarze? Oto cytowane niektóre z nich. 
- Dlaczego nie pali Pan/Pani papierosów lub e-papierosów?
Dziennikarka Weronika Mazurkiewicz otrzymała odpowiedź: Ponieważ są szkodliwe dla zdrowia, brzydko pachną i dużo kosztują, a Ania Hejnowicz usłyszała ponad to, że (…) niszczą płuca i inne organy, i można mieć raka. Warto posłuchać wypowiedzi rozmówcy Oliwii Berezy: Nie palę papierosów, ponieważ w mojej rodzinie są dziedziczne choroby nowotworowe. Ze względu na taki fakt staram się zdrowo odżywiać i unikać różnych substancji toksycznych mogących potęgować te choroby. Poza tym jesteśmy rodzicami dzieci, którym musimy dać do zrozumienia, co jest dobre, a co złe.
- Jak Pan/Pani myśli, dlaczego niektórzy ludzie palą papierosy lub e-papierosy?
Bo ludzie mają zmartwienia i uważają, że palenie wybawi ich od kłopotów – powiedział rozmówca Pauliny Lasak, natomiast Piotrek Petryniak usłyszał: Bo myślą, że to fajne, a Szymon Maciejewski: Bo są głupi. Oto, czego dowiedziała się Zosia Fircowicz: Myślą, że gdy zapalą to poczują się lepiej. Jest to też kwestia uzależnienia się od nikotyny. Palenie traktują jako pewien rytuał. Wiktoria Petrykowska i Ewa Hałucha usłyszały: Myślę, że inni palą papierosy dlatego, że czują się dorośli. W podobnej konwencji wypowiedział się rozmówca Amelii Gutkowskiej: Palą je, żeby innym zaimponować. A Julia Burda dowiedziała się, że (…) niektórzy ludzie palą papierosy lub e-papierosy gdyż sądzą, że to pomaga im rozładować stres i napięcie. Rozmówca Oliwiera Maciąga podaje, że Inni palą papierosy, bo myślą, że je lubią, bądź są nałogowymi palaczami.
- Proszę opisać własne doświadczenia w zakresie kontaktów z osobami palącymi. Jak Pan/Pani radził sobie paleniem w swoim otoczeniu?
Ciekawą wypowiedź uzyskał Adaś Tęcza: Kontakty z osobami palącymi są dla mnie mało przyjemne, gdyż dym papierosowy jest bardzo uciążliwy. W moim domu proszę osoby palące o wyjście z pokoju. Patrycja Moskal przekazuje nam, że Taki ktoś śmierdzi, ma próchnicę i się ciągle denerwuje. Rozmówca Kacpra Kusa mówi: (…) uważam, że nikt nie musi wdychać tego dymu. Ania Szuper usłyszała: W miejscu publicznym, czy też w domu – zapach tej trucizny dla mnie jest dokuczliwy i drapie mnie po gardle.
- Co by Pan/Pani radził mi, aby uniknąć palenia lub wdychania dymu papierosowego?
Należy unikać miejsc, w których ludzie palą – dowiedziała się Madzia Burdzińska, a Martyna Wolska w swoim wywiadzie podaje, że (…) należy unikać takich osób i trzymać się z daleka. Ale gdy masz kontakt z osobą palącą należy odmówić, gdy chce cię zachęcić do palenia. Rozmówca Emilki Kazik dodał, że (…) palący powinni wychodzić z pomieszczeń i palić na zewnątrz. Karolina Rawska usłyszała: Proszę nigdy nie próbować palenia i zawsze myśleć o tym, że to przynosi straty.
Nie przytaczam wszystkich wypowiedzi, ale za wszystkie bardzo dziękuję! Dziękuję rodzicom, rodzeństwu, dziadkom, ciociom i wujkom, którzy zgodzili się na wywiad.
Za kilka tygodni kończymy zajęcia. Przed nami jeszcze spotkania uczące nas asertywności. Podzielimy się swoimi pomysłami w kolejnym artykule.
Prezentacja –
Specjalne potrzeby edukacyjne – Erasmus +
Prezentacja –
Trening neurofeedback formą pomocy dla dzieci
ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi
Prezentacja z osadzonymi filmami (dla Office 2010 i nowsze)
filmy do umieszczenia w prezentacji (dla Office 2007 i starsze)
Konferencja szkoleniowa dla nauczycieli powiatu lubaczowskiego
Konferencja szkoleniowa zorganizowana przez Szkołę Podstawową w Horyńcu-Zdroju we współpracy z Poradnią Psychologiczno-Pedagogiczną w Lubaczowie w dniu 17 listopada 21017r. stanowiła zwieńczenie realizacji zadań nauczycieli wynikających z programu Erasmus +. Uczestniczyli w niej nauczyciele powiatu lubaczowskiego pracujący z dziećmi ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi.
Dzięki doświadczeniom pedagogów naszej szkoły mogli nie tylko porozmawiać na temat programu Erasmus +, ale i zweryfikować swój sposób rozumienia dzieci ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi, zapoznać się z systemem edukacji i pracy z dziećmi. Ogromnym zainteresowaniem cieszyła się przybliżona przez Małgorzatę Smolińską metoda pracy z wykorzystaniem aplikacji I-nigma i rodzaj treningu Neurofeedback, który stosuje w swojej pracy Dorota Ludwiczuk. Pomocą metodyczną w zakresie opracowywania projektu szkoły do programuErasmus + służyła nasza koordynatorka Ewa Chomańska.
Praca z dziećmi ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi jest wyjątkowym powołaniem, ponieważ najważniejsze jest w niej NASZE SERCE.
Małgorzata Smolińska i Dorota Ludwiczuk
– uczestniczki szkolenia Specjalne Potrzeby Edukacyjne (SEN) w Pradze,
odpowiedzialne za organizację konferencji.
Zespół ds. kształcenia specjalnego tworzą wyjątkowi pedagodzy – pogodni, silni, wrażliwi na szczególne potrzeby dzieci, chętni do niesienia pomocy. Obejmują swoją opieką liczną grupę uczniów naszej szkoły. Posiadają kwalifikacje do pracy z dziećmi o specjalnych potrzebach edukacyjnych, ale najważniejsze w ich pracy jest serce. Nauczyciele dbają o to, aby każdy uczeń, który nie realizuje podstawy programowej kształcenia ogólnego posiadał podręczniki, karty pracy, materiały edukacyjne i ćwiczeniowe dostosowane do swoich możliwości tak, aby mógł rozwijać się i osiągać sukcesy. Pracują z uczniami o specjalnych potrzebach edukacyjnych na zajęciach rewalidacyjnych usprawniając zaburzone funkcje poznawcze, ucząc tego, co w życiu ważne i przydatne. Troszczą się o szacunek dla nich i dobre relacje z rówieśnikami. Prowadzą zajęcia specjalistyczne, takie jak terapia logopedyczna, trening EEG Biofeedback, zajęcia wykorzystujące Metodę Weroniki Sherborne czy elementy Kinezjologii Edukacyjnej Dennisona, wspomagające rozwój dziecka. Nauczyciele wzbogacają swoją wiedzę, wymieniają doświadczenia, uczą się od siebie nawzajem, wspierają w działaniach na rzecz swoich podopiecznych. Stanowią również pomoc dla innych pedagogów, którzy pracują z uczniami o specjalnych potrzebach edukacyjnych.
